کووید درک متوسط هندی ها از بیمه عمر را تغییر داد و برنامه های مدت حفاظت خالص را در کانون توجه قرار داد. اگرچه برنامه ریزان مالی بیمه مدت دار را توصیه می کنند، اکثر مردم همچنان از این طرح ها اجتناب می کنند. نظرسنجی India Protection Quotient توسط Max Life Insurance نشان داد که مالکیت بیمه مدت دار در میان هندی های شهری در سال 2021 4 درصد افزایش یافته است. اما حتی پس از افزایش، کمتر از یک سوم (32٪) از پاسخ دهندگان بیمه مدت دار داشتند.
دلایل عدم خرید بیمه مدت دار هم عجیب و هم غیرقابل دفاع است. آبیجیت چاترجی بیمه مدت دار نمی خرد زیرا نقدینگی کافی ندارد. مدیر بانک مستقر در کلکته قبل از قطع ارتباط می گوید: «شاید بیمه عمر کافی نداشته باشم، اما خرید بیمه نامه نیاز به پول دارد.
پوشش بیمه مدت دار بسیار ارزان است
حق بیمه 1 کرور روپیه بیمه تا سن 65 سالگی را پوشش می دهد.
هم اکنون بدون معطلی خرید کنید
یک بار یکی گفت که بیمه دیروز بهتر است خریداری شود. اما این عقل برای بسیاری از افراد گم شده است، زیرا معتقدند زمان کافی برای برنامه ریزی و خرید بیمه عمر دارند. با آرجون ستی، یک متخصص IT 34 ساله که سالانه 42 میلیون روپیه درآمد دارد، آشنا شوید. ستی می خواهد پسرش برای تحصیلات عالی به خارج از کشور برود، که می تواند حدود 2 کرور برای او هزینه داشته باشد. تنها مشکل این است که این طرح فرض می کند که او به کسب درآمد و سرمایه گذاری برای این هدف ادامه خواهد داد. خطر مرگ او در نظر گرفته نشده است. ستی فقط سه طرح سنتی دارد که او را 12 میلیون روپیه پوشش می دهد.
بیمه عمر باجاج آلیانز می گوید که ستی به شدت تحت بیمه است و باید فوراً یک برنامه مدت دار خریداری کند. "بیمه مدت در غیاب نان آور، حمایت مالی از خانواده را ارائه می دهد. به آنها کمک می کند تا به اهداف زندگی خود برسند. آرجون ستی باید حداقل 4.2 کرور روپیه پوشش عمر داشته باشد که 10 برابر درآمد سالانه فعلی او است.» سخنگوی این شرکت می گوید.
از آنجایی که ستی میخواهد در 50 سالگی بازنشسته شود، میتواند برای پرداخت حق بیمه محدود اقدام کند. او فقط برای 15 سال پرداخت خواهد کرد، اگرچه پوشش می تواند تا 25 سال ادامه یابد. چنین طرح های پرداخت حق بیمه محدود به ویژه برای کسانی که ممکن است در موقعیتی برای پرداخت حق بیمه در آینده نباشند مفید است.
انتظار بازگشت نداشته باشید
بسیاری از مردم از خرید برنامه های مدت دار اجتناب می کنند زیرا ارزش سررسید وجود ندارد. بیمه گذار در صورت زنده ماندن مدت، چیزی عایدش نمی شود. «برنامه های مدت دار فقط در صورتی پول می دهد که من بمیرم. مایانک آگاروال، یک تاجر کوچک مستقر در دهلی، میگوید اگر از این دوره جان سالم به در ببرم، چیزی به دست نمیآورم. آگاروال متوجه نیست که بیمه باید به عنوان یک هزینه در نظر گرفته شود، نه به عنوان یک سرمایه گذاری. از این گذشته، شخص برای خودروی خود در برابر آسیب یا سرقت بیمه میخرد، اما انتظار بازگشتی برای آن حق بیمه ندارد.
برای افرادی مانند آگاروال، شرکتهای بیمه طرحهایی را طراحی کردهاند که در صورت زنده ماندن بیمهگذار، کل حق بیمه را برمیگردانند. این ترتیب برای افرادی که به دنبال بازگشت از طرح بیمه هستند جذاب است. با این حال، حق بیمه چنین گزینه هایی به طور قابل توجهی بالاتر از طرح معمولی است. در واقع، اگر آنها مابه التفاوت را در ابزاری بدون ریسک سرمایه گذاری کنند، بدنه ای بزرگتر از آنچه شرکت بیمه در پایان دوره بازمی گرداند خواهد داشت. تنها ویژگی مثبت این است که باعث می شود پوشش بیمه مورد نیاز خود را خریداری کنند.
از آنجایی که برنامه های مدت دار هیچ جزء سرمایه گذاری ندارند، کل حق بیمه صرف خرید پوشش بیمه می شود. آنها برای افرادی مانند آگاروال که وام های معوقه و سایر تعهدات دارند بسیار مهم هستند. آبهیجیت گولانیکار، رئیس تجارت، بیمه عمر SBI می گوید که آگاروال باید برای پوشش وام تجاری 26 لک روپیه، تدارک تحصیل پسرش و جایگزینی درآمد برای خانواده، پوشش زندگی حداقل 3 کرور روپیه بخرد.
اگر او نمی خواهد هر سال حق بیمه پرداخت کند، آگاروال می تواند یک طرح حق بیمه را انتخاب کند. آنها به ویژه برای افراد حرفه ای و بازرگانان با درآمد ناچیز مناسب هستند. او همچنین می تواند برای یک طرح پرداخت حق بیمه محدود مراجعه کند.